چکامک 8

 همه ی ابرها
 در دلم
 تلنبار است
 چشمانم
 ازسردیِ نگاهت
 بارانی می شود

 ---------------------------------

 از لابلایِ  طلایی موهایت
 آفتاب
 طلوع می کند
 تا
 در سیاهیِ مردمکانت
 به خواب  رود

----------------------------------

 چشم زخمی می خواستم
 از گوشه ی بریده ی آسمان
 بر گردنت
 تا شاید رهایت کند
 از گزندی که بر خویشتنت
 روا داشته ای

---------------------------------

 حس سوزانِ دستانِ توست
 که مردگان را 
 به وسوسه ای 
 دیگربار
 بیدار می کند

---------------------------------

 حلزونِ کوچکی
 شادمان

 از شاخه 
 آویزان است

  دنیا را 
 انگار
 دردستانِ خویش دارد

                                               ارسلان-تهران
                                                 6 دیماه 1394